De strijd tegen malaria
Onze college Scott is op weg naar Malawi om horren te plaatsen in gezondheidscentra en kraamklinieken om de strijd aan te gaan tegen de malariamug. In samenwerking met Luxaflex Nederland en Cordaid Memisa kunnen wij een verschil maken tussen leven en dood in het armste land ter wereld.
Malaria is nog steeds een veelvoorkomende ziekte in ontwikkelingslanden zoals Malawi. Wereldwijd overlijden er jaarlijk 438.000 mensen aan de gevolgen van deze ziekte, het merendeel kinderen. Ondanks dat deze ziekte te behandelen en te voorkomen is, worden nog dagelijks mensen besmet met deze ziekte. Om de strijd tegen deze ziekte aan te gaan, is onze college Scott op weg naar Malawi om daar horren te plaatsen in gezondheidscentra en kraamklinieken van Cordaid. In Samenwerking met Luxaflex Nederland zorgen wij ervoor dat de mensen die hier verblijven beschermt worden tegen een beet van de malariamug.
Wil je op de hoogte blijven van alles wat er in Malawi gebeurt de aankomende dagen, dan moet je deze pagina goed in de gaten houden. Wij plaatsen zo vaak mogelijk een blog over de gebeurtenissen in Malawi.
Wil je meer weten over het project van Luxaflex, klik dan hier!
Wil je meer weten over wat Cordaid allemaal doet, klik dan hier!
Wij zijn uitgekozen om een kraamkliniek in Malawi volledig te voorzien van Luxaflex Horren. Luxaflex steunt namelijk een weeshuis van Cordaid Nederland in de strijd tegen malaria. Onze medewerker Scott zal binnenkort afreizen naar Afrika om alle horren te plaatsen!
Blog 1 - In het vliegtuig
Spannend... vandaag gaat project Malawi dan echt van start. ik vlieg samen met collega's van Luxaflex Nederland naar Malawi om daar een aantal door Cordaid gesteunde ziekenhuizen volledig te voorzien van horren om zo bescherming te bieden tegen malaria.
Het is dan eindelijk zover, de reis naar Malawi gaat beginnen. Een maand geleden kreeg ik het nieuws te horen dat ik was uitgekozen om samen met Luxaflex naar Malawi te mogen gaan om horren te plaatsen. Het is eigenlijk heel bizar hoe veel een hor voor een mens kan betekenen. Hier in Nederland ga je gewoon naar de winkel om een hor te bestellen en niet veel later hangen ze netjes in je huis. Maar in afrika is dat wel anders. Sommige zijn al blij dat ze een eenvoudige hut hebben waar ze in kunnen wonen.
Dat zelfs een beet van een mug fataal kan zijn, is voor ons als Nederlanders niet iets waar we vaak bij stil staan. We vinden muggen vaak vervelende beestjes die vervelende en jeukende bulten veroorzaken maar dat je daar aan kan overlijden, dat is ondenkbaar. Toch is het de realiteit waar ze in het armste land ter wereld elke dag mee te maken hebben.
Vandaag, zaterdag 11 februari, mag ik het vliegtuig in op weg naar een land waar je niet zo snel komt. Een heel mooi avontuur waar ik me goed op heb voorbereid. Het besef dat ze er weinig hebben dringt nu pas echt to me door. Even zonnebrand kopen omdat je dat vergeten bent is er nu niet bij. Ik ben benieuwd wat deze reis me zal brengen. Wordt vervolgt!
Blog 2 - zondag 12 februari 2017
We zijn er...
Na een reis van 21 uur zijn we veilig aangekomen op de plaats van bestemming, Nkhoma, onze uitvalsbasis.
Morgenochtend om 07:00 vertrekken we met 17 horren naar Malingunde voor ons eerste project.
Blog 3 - Malawi dag 2
Vandaag zijn we zoals gepland afgereisd naar Chimbalanga, zo'n 3,5 uur rijden vanaf Nkhoma. Ook deze gezondheidskliniek hebben we weer geheel voorzien van luxaflex horren. Het is mooi om te zien hoe dankbaar de mensen hier zijn om wat we voor ze doen, namelijk bescherming bieden die voor hun zo van levensbelang is, iets wat voor ons zo normaal is.
Malawi - dag 3
Vandaag vroeg op om uiterlijk 07:30 weg te rijden, we hebben ontbeten en de spullen voor vandaag klaar gezet. Helaas was onze chauffeur (gelukkig voor de eerste keer deze trip) te laat en kwam pas om 09:00 aanrijden.
Aangezien we een super druk programma hebben en we toch nog even wilde genieten aan de eind van de dag, zou het een uitdaging gaan worden. Vooral omdat er veel reistijd is vandaag.
We hebben voor twee dagen kleding meegenomen aangezien we elders zullen overnachten de komende twee dagen.
We gaan op pad met de laatst te monteren horren van luxaflex naar malembo. Hier is een kliniek waarvan alle horren kapot zijn. De Malawi's gebruiken staalkaart, maar deze scheurt en verpulverd door de jaren heen. Even blazen tegen het gaas gaat nog, maar zodra er een mug tegenaan vliegt scheurt deze al door zo vergaan is dit. Wij monteren horren met screengaas, wat gemaakt is van polyester en beter bestand zal zijn tegen deze omstandigheden.
Na een lange rit met een korte tussenstop voor eenkopje koffie zijn we aangekomen in malembo. We beginnen meteen driftig de spullen uit te pakken en klaar te zetten bij de betreffende ramen. Gelukkig valt de situatie qua montage mee, maar de omstandigheden minder. Zo moeten we veel wespennesten verwijderen en vleermuizen wegjagen om plaats te maken voor ons en de horren. In verband met de tijdsdruk helpt deze keer ook Silvia mee met het voorbereidende werk, wat ze erg goed doet en waar we erg blij mee waren. Silvia had weinig te doen aangezien de gehele staff met lunchpauze is. We gaan er als team als een gek doorheen en in een mum van tijd hangen alle horren. We constateren dat er een zolder is die niet beschermd is en waar muggen nog steeds vrij eenvoudig binnen kunnen komen, hier moeten we dus iets aan doen, anders heeft het weinig effect. We besluiten het losse gaas wat we hebben meegenomen daar vast te taggen op de houten kozijnen, helaas waren hier geen horren voor beschikbaar en mogelijk. Dit zoldertje was zo vies dat het bijna niet te doen was, maar met voldoende doorzettingsvermogen gaan we aan de slag en klaren Eric en ik de klus.
De staff is nadat wij klaar zijn nog steeds aan de lunch, zijn wij zo snel of duurt de lunch hier gewoon erg lang?
We zijn klaar met het plaatsen van horren!!!! We gaan nu door met onze andere projecten (scholen en nieuwe weeshuizen opmeten)
Nadat we wat kinderen in de wachtkamer hebben verblijdt met wat kleding en eten gaan we door naar onze verblijfplaats voor de nacht. Wat zal het een verassingen zijn voor velen dat er in eens na de Lunch de hele kliniek voorzien is van nieuwe insectenweringen.
We komen aan in cotton village, ons verblijf voor de nacht. Het is inmiddels tegen 17:00 uur en we krijgen het voor elkaar nog even een boottochtje te maken op lake Malawi om nijlpaarden en krokodillen te spotten, geen plek om te zwemmen dus helaas.... bij terugkomst is de zon al onder en gaan we aan het diner.
We hebben veel meegemaakt en praten met elkaar nog rustig de dag door.
Morgen gaan we naar een school in de buurt, we worden om 07:30 opgehaald en naar de school begeleid. Voldoende spullen om iedereen blij mee te maken, want de ambulance waar we ons de afgelopen dagen mee hebben laten vervoeren zit tot de nok gevuld. We passen er nog net tussen met zn allen.
Morgen een nieuwe blog van die dag, volg je ons?
Project Malawi dag 4
Project Malawi dag 4...
Gistermorgen werden we om 7:30 opgehaald, we gingen naar een school hier in de buurt om spullen uit te delen. Zoals je ziet op de foto is de auto afgeladen met spullen. Wat een onbeschrijfelijk mooi gevoel als je ziet hoe blij de kinderen met deze spullen zijn. Wat een groot contrast met de luxe die wij in Nederland hebben! Vanwege slechte verbinding een korte update, later meer, blijf ons volgen!
Blog dag 5
Vandaag was ik erg vroeg op ondanks dat we gisteren nog tot laat waren opgebleven om verhalen door te spreken. Helaas een slechte nacht gehad en om 05:30 maar eruit gegaan om wat te gaan zwemmen en daarna op te frissen voor een nieuwe dag. Vandaag gaan we naar de Nakundu school. We zijn om 08:00 vertrokken en zijn rond 08:30 aangekomen.
De school was erg indrukwekkend, we hebben een rondleiding gehad door het gehele management en er is een schoolbord door onze Jacqueline van Cordaid gedoneerd.
Veel klassen zijn binnen, vooral de hogere groepen. Helaas zijn er door gebrek aan lokalen ook drie klassen buiten onder de boom gestationeerd. De bedoeling is dat er maximaal 60 kinderen per klas zijn, maar oom dit is helaas veel groter, de lagere klassen hebben veelal rond de 100/120 kinderen per klas. Hierdoor is er weinig tot geen persoonlijk contact met de leerling en is het lastig een klas goed onder controle te houden. Ze houden alles goed bij en maken er overzichten van die op kantoor komen te hangen.
We zijn gaan zitten in het buitenlokaal en hebben na wat informatie de kinderen tekeningen laten maken met de door ons gedoneerde viltstiften en papier. Tevens heb ik zelf aan het bestuur pennen gedoneerd voor de kinderen, ook dit werd zeer goed ontvangen. Na alle tekeningen zijn wij gaan volleyballen met de kinderen en de hele school kwam kijken, neem aan dat er pauze was.
Bij het vertrek werden wij zeer enthousiast door de kinderen uitgezwaaid en zijn wij richting mangochi district gereden. Aangekomen bij palm beach resort hebben we een wandeling gemaakt over het strand en zijn naar de kamers gegaan, de naam palm beach beloofde een hoop goeds, maar helaas was niets minder waar. Overal vleermuizen, kakkerlakken (ja ook in ons bed) spinnen en donkerbruin water uit de kraan. Het was even afzien die nacht, maar zijn erdoorheen gekomen. Morgen een nieuwe dag.
Blog dag 6
Vandaag zijn we door de slechte nacht en omstandigheden vroeg uit de veren. We hebben een praatje gemaakt met een aantal vissers die wij tevens nog even geholpen hebben de netten op het land te trekken. Vooral worden hier sardientjes gevangen en de lokale lekkernij chamboo (een grote witvis). We hebben een hoop te horen gekregen over hoe de bevolking denkt over hulp en donaties. Ze willen vooral hulp in kennisoverdracht en Producten, maar geld is snel op en lost maar even heel tijdelijk wat problemen op. Helaas blijft er ook veel aan de strijkstok hangen door de overheid.
We vertrokken na een redelijk ontbijt naar onze bestemming namwera waar ben de wild (familie van onze eigenaar Daniël de wild) in de commissie zit voor een aantal weeshuizen. Op het terrein zijn nu twee weeshuizen en worden er drie gebouwd. De nieuwe gebouwen hebben wij ingemeten voor horren, dit was een complexe situatie en na overleg in Nederland moeten we kijken wat hiervoor de beste oplossing is. Nadat wij de horren hier hebben gemeten zijn wij gaan kijken bij de oude weeshuizen en werd direct duidelijk waardoor er nieuwe zijn gebouwd. De oude gebouwen waren dermate slecht dat ze straks worden gerenoveerd. Ook komen hier nieuwe ramen in waardoor wij deze tot op heden nog niet hebben kunnen opmeten. Een van de oude weeshuizen wordt omgetoverd tot een kliniek en de ander tot bibliotheek en school lokaal.
We hebben zeer veel spullen gedoneerd aan de weeskinderen, te weten; dekens, persoonlijk cadeau voor elk kind, schoolbord, telramen, keukengereedschap en pannen, buitenspeelgoed als springtouwen en ballen. Helaas was er geen tijd voor het persoonlijk uitdelen, maar dit zal alide van manen, onze contactpersoon aldaar doen aan elk kind persoonlijk.
Hierna hebben wij afscheid genomen en zijn begonnen aan de lange rit terug naar onze eerste thuisbasis nkoma. Aangekomen in het donker spreken wij de dag door en zijn we toch een beetje uitgeblust van al onze avonturen en geleverd werk. Morgen vliegen we terug naar Nederland om 15:00 uur en gaan voordat wij naar net vliegveld gaan nog het ziekenhuis in nkoma in (waar we naast logeren) en nog even souvenirs kopen in de hoofdstad lilongwe. Wat een avontuur was deze reis!
Volg het volledige verhaal over een aantal dagen met de volledige foto reportage op onze website. Ik hoop dat iedereen heeft genoten van ons verslag en zie graag de reacties tegemoet.
Volledige verslag Reis Malawi
Na veel voorbereidend werk achter de schermen bij Luxaflex zijn we er klaar voor, de reis naar Malawi gaat beginnen. W vertrekken naar Lilongwe de hoofdstad van Malawi via een tussenstop op Nairobi in Kenia. Dit doen we met het reisgezelschap: Scott Kapinga (vestigingsmanager bij Ambiance Zonwering van der Wal), Eric van der Wende (trainer bij Luxaflex Nederland), Silvia Jagtenberg (Projectcoördinator PR, Communicatie & Media bij Luxaflex Nederland) en Jacqueline Bal (Cordaid), tevens is er door het ziekenhuis een ambulance met chauffeur ter beschikking gesteld om ons en het materiaal te vervoeren naar waar we heen moeten, de naam van onze chauffeur was Happy. De container was reeds verzonden en is na een lange periode eindelijk vrijgegeven door de douane in Malawi en naar onze thuisbasis Nkoma Hospital verscheept.
Het was een lange reis van ongeveer 22uur voordat we op plaats van bestemming zijn aangekomen. Het landschap is enorm groen door het regenseizoen en ziet er prachtig uit, dit in tegenstelling tot de periode buiten het regenseizoen waarin alles dor en droog is. Het is de ideale tijd voor de Malaria mug om te gedijen, dus een perfecte tijd voor ons om te zien hoe ingrijpend dit is. Bij aankomst in Nkoma haasten wij ons direct naar de container om deze open te maken, de spullen te controleren op eventuele beschadigingen en de producten per locatie te gaan verdelen. De container is ondanks de lange reis in perfecte staat aangekomen en ook alle spullen bleken onbeschadigd.
De dagen in Malawi verlopen anders dan voor de meeste in Nederland. Je staat tussen 06:00uur en 06:30uur op aangezien dan de zon dan op komt en de beeste herrie beginnen te maken. De krekels, hanen en honden beginnen vroeg aan de dag en zorgen dat er van slapen nog maar weinig terecht komt, ook omdat er natuurlijk geen ramen dicht gezet kunnen worden, het lijkt alsof je buiten slaapt. Voordeel hiervan is dat je automatisch vroeger naar bed toe gaat omdat het al om 18:00uur snel donker wordt, het is dus een voordeel om vroeg naar binnen te gaan omdat de malaria mug vooral ’s avonds en ’s nachts actief is.
De eerste dag is aangebroken en we gaan vandaag naar Malingunde, spullen opladen en vertrekken. We komen er direct achter dat montage hier anders is dan in Nederland, dit bestaat veel meer uit probleemoplossend denken in plaats van standaard uitgedachte situaties. We worstelen ons door de montage van de eerste horren heen en beleven ondertussen veel plezier met elkaar en de lokale mensen aldaar. Zo hebben we meegegeten met de moeders die voor de deur aan het wachten waren tot hun familielid en/of vriendin bevallen was en mee naar huis mocht. Het is hier gebruikelijk dat er een aantal afgevaardigde meereizen met de moeders om deze tijdens het verblijf te verzorgen, ondersteunen en te voeden aangezien het ziekenhuis hier niet voor kan zorgen. Helaas is dit voor deze groep afzien, aangezien hier natuurlijk geen bedden en dergelijk voor aanwezig zijn, veelal slapen ze met elkaar in een aangewezen huisje, waar ze een plekje op de betonnen vloer mogen uitzoeken. Silvia en Jacqueline zijn met de manager een rondje gaan maken in het ziekenhuis en hebben interviews afgenomen, daarna hebben ze de kinderen blij gemaakt met ballonnen en knuffels. Echt super leuk om te zien hoe de kinderen hier op reageren, ze hebben in hun hele leven nog nooit een ballon of knuffel gezien. Enorm leuk om die tevreden gezichtjes te zien. Aangezien het werk in Maligunde erg voorspoedig verliep hebben we besloten direct door te rijden naar ons volgende project horren in Nathenje. Dit waren maar drie horren voor de geboortekliniek aldaar. Het enige wat meteen opvalt is dat de temperatuur prima is zo rond de 30/35 graden, maar door de luchtvochtigheid van misschien wel 100% het zweet binnen 5 minuten na enige inspanning begint te stromen, veel water blijven drinken dus in ons geval. Na deze montageklus was de dag voorbij en zijn wij teruggegaan naar onze thuisbasis in Nkoma.
De tweede dag is aangebroken en we gaan vandaag naar Chimbalanga, hier gaan wij het ziekenhuis voorzien van 21 vaste horren van Luxaflex. Het is vandaag druk in het ziekenhuis en er staan rijen dik mensen te wachten, volgens de manager viel de drukte vandaag wel mee. Wij kunnen ons dus niet voorstellen wat echt druk is in deze ziekenhuizen zullen we maar zeggen. We beginnen met de montage, maar helaas staat de zon al zo hoog dat er aan geen zijde van het pand schaduw te bekennen is, dus dan maar vol in de zon doorwerken. Het ging erg voorspoedig en hebben wel een pauze verdiend vonden wij zelf. In deze pauze zijn we gaan kijken bij de woning van de staf chef op zijn uitnodiging en hebben we wat verhalen te horen gekregen van hoe het in dit land eraan toe gaat volgens hem. Tevens gaf hij aan dat het ziekenhuis de kinderen voorziet van maïspap en soja drinken om de kinderen te laten aankomen/aansterken, een goed initiatief wat het ziekenhuis hier doet voor de kinderen. Verder zorgen ze voor een algehele check van de kinderen (soort van consultatie bureau in Nederland) en houden hier een gezondheidspaspoort van bij. We gaan na deze pauze weer vol gas door met de montage van de horren, maar net voordat we aan de laatste drie horren kunnen beginnen barst het los met onweer en hevige regen. We moesten even schuilen, want de onweer was zo dichtbij dat het niet veilig meer was. Na de bui zijn we de laatste drie horren gaan plaatsen. Iedereen rondom het ziekenhuis is zeer geïnteresseerd hoe wij dit doen, wij gebruiken een soort van apparaat om gaten te boren, in plaats van de handboor die ze daar kennen. Gelukkig hadden wij dit gereedschap want je moet er toch niet aan denken dat je (alleen op deze locatie al 84) met de hand gaten moet gaan boren. We leggen uit wat we doen en hoe we dit doen, want kennisoverdracht is waar de bevolking misschien wel het meest bij gebaad is. Bij oplevering van dit project blijft de manager maar danken, zo blij dat hij is met de horren. De mensen kunnen hier ’s nachts veilig slapen met de kennisgeving dat de malaria mug niet binnen kan komen. Helaas hebben wij vandaag ook de grafieken gezien wat malaria aanricht in dit land en daar werd iedereen stil van. Vandaag werden hier ook malariatesten afgenomen en helaas waren er meer testen positief als negatief. Een medicijn hiertegen kost ongeveer €15 wat gelijk staat aan anderhalf maandsalaris voor de mensen aldaar, maar na drie dagen moet dit medicijn weer toegediend worden en dat is lastig aangezien de meesten het geld niet bij elkaar kunnen krijgen. Het liefst zou je voor iedereen dit medicijn willen betalen, maar dat gaat natuurlijk niet, we moeten preventief de zaak aanpakken!
De derde dag gaan we naar Malembo en blijven de komende twee nachten elders slapen, dus een twee daags reistasje mee. Na een lange rit over hobbelige zandwegen komen we aan in Malembo voor het plaatsen van de horren aldaar. We zien meteen dat alle horren die daar nu hangen defect zijn, ze maken het hor van een staalgaas, wat door het weer verpulverd. Er is zoveel van het gaas kapot, dat de hor totaal geen functie of nut meer heeft. De nieuwe horren die wij door heel Malawi plaatsen zijn gemaakt van Petscreen gaas, dit is een polyester gaas wat velen malen beter bestand is tegen de extreme omstandigheden aldaar. De situatie hier is velen malen viezer als andere locaties, ja het kan dus nog erger. Zo vinden wij in elke hoek vleermuizen, zo ook binnen en zitten er wespennesten en muggennesten op elk kozijn. Deze moeten we eerst verwijderen voordat we aan de slag kunnen met de montage van de nieuwe horren. De dienstdoende artsen waren aan het lunchen toen we aankwamen en we gaan er in zo een rap tempo doorheen dat we alleen hoeven op te leveren, want voordat de artsen klaar zijn met eten zijn wij klaar met de montage van de horren. Wel leuk om te zien hoe in een mum van tijd het ziekenhuis is voorzien van allemaal nieuwe horren! Dit was de laatste montageklus van onze trip en verzamelen ons gereedschap om deze weer op te bergen voor onze terugreis. Veel overgebleven gaas en onderdelen laten wij achter bij de ziekenhuizen en bevolking. De aankomende dagen staan in het teken van scholen bezoeken voor Luxaflex Academy en ondersteuningsprojecten vanuit Cordaid en het opmeten van nieuwe projecten. We gaan nu naar ons slaapadres in Monkey Bay, hier zullen wij voor het eerst sinds ons vertrek weer contact hebben met de buitenwereld, want hier is internet. We sturen meteen alle verhalen door en bellen naar het thuisfront. Wat een luxe is internet hier, want dit vindt je haast nergens in Malawi. Stroom is al een luxe aangezien deze heel erg vaak uitvalt en dus zeker niet betrouwbaar is. Eind van de dag orderen wij de ambulance voor morgen en genieten van een goed diner met uitzicht op het lake Malawi.
Vandaag is de vierde dag en gaan wij naar de Nakundu School, hier zitten heel veel kinderen in veel te grote klassen. Doordat de ideale klassengrootte niet gehaald kan worden, deze is 60 kinderen, zitten er nu veelal meer als 100 kinderen in een klas. Tevens zijn er maar een aantal lokalen en teveel klassen, waardoor er elke dag in ieder geval 3 klassen buiten les hebben onder de bomen. We kregen een uitgebreide rondleiding door het school management die met volle trots vertelden over hoe ze hier les geven. We komen erachter dat er maar heel weinig toekomst perspectief is aangezien er in een jaar maar gemiddeld 8 kinderen naar het voorgezet onderwijs doorstromen. De rest kan dit niet betalen of halen qua niveau. Wij doneren pennen, papier, viltstiften en een nieuw schoolbord vanuit Luxaflex Academy. De kinderen gaan direct aan de slag met het papier en de viltstiften en maken mooie tekeningen, anders dan bij ons tekent eigenlijk iedereen hetzelfde, een huis, een fiets en een landschap. Dit omdat ze ook haast geen andere dingen kennen. Na het tekenen en kleuren worden we uitgenodigd mee te gaan volleyballen, want ook aan sport wordt op deze school gedaan. Iedereen vindt het machtig mooi en komen allemaal kijken naar ons wedstrijdje. Maar de tijd is gekomen om weer door te reizen, we hebben vandaag nog een hele trip voor de boeg en moeten op tijd vertrekken om voor het donker aan te komen. We worden enthousiast uitgezwaaid door de kinderen en leraren. We rijden richting met Mangochi District en zien direct dat de armoede hier nog groter is als eerder bezochte delen van Malawi, je kunt het je bijna niet voorstellen, maar nu zien we echt iedereen met scheuren en versleten kleding. Ook ons onderkomen is nog noot zo slecht geweest, overal beesten en viezigheid. We moeten ons er helaas zonder stroom maar even een nachtje doorheen slaan, de mensen hier hebben er dagelijks hun hele leven mee te maken, dus voor ons is een nachtje te overzien. We lopen nog even langs het meer en zien daar een aantal vissers druk in de weer met het binnenhalen van de visnetten, we besluiten deze mensen te helpen met het zware werk. Door de eerder genoemde temperatuur en vochtgehalte staat het zweet meteen op de rug. Wat een kracht en doorzettingsvermogen hebben deze mensen. Nadat het net op het land was komen we erachter dat er maximaal 200 sardientjes in de netten zijn achtergebleven, wij vragen ons af of we niet meer hebben verbrand aan energie dan dat we gevangen hebben. De mannen geven aan dat ze hopen op de vis Chamboo, dit is een veel gevraagde vissoort in Malawi en is ongeveer 20cm lang. Hier zit natuurlijk beduidend meer vlees op als op een sardientje. Helaas mag het niet altijd zo zijn, dat ook deze vissen in de netten achterblijven. Tevens staan de mannen in het water, waar ook krokodillen, nijlpaarden en bilharzia (parasiet welke via de urinewegen of wondjes naar binnen komt). Maar ze moeten wel aangezien dit haast het enige eten is wat er te vinden is in deze streek. We praten nog wat met deze vissers en besluiten naar ons verblijf terug te gaan.
Vandaag is de laatste werkdag aangebroken en we gaan naar Namwera. Dit is een project waar diverse weeshuizen staan en wordt gerund door een Nederlandse dame Alida van Manen. We lopen over het hele terrein, maken kennis met de mensen daar en meten de diverse weeshuizen op voor wellicht ons volgende horren project. Dit weeshuizen project is enorm aan het groeien en probeert geheel zelf voorziend te worden door de Macadamia bomen plantage. Tot op heden kan het alleen bestaan door voldoende donaties vanuit het buitenland. De drie weeshuizen die nu in aanbouw zijn zullen na ons vertrek in gebruik worden genomen, dit was ook echt nodig aangezien de twee oude weeshuizen niet meer voldeden. Veel te veel kinderen in een kamer en slechte hygiëne. Deze oude weeshuizen gaan gerenoveerd worden en gaan straks na de renovatie dienst doen als bibliotheek en schoollokaal en de ander als kliniek. We hebben enorm veel spullen gedoneerd, zoals dekentjes, een persoonlijk cadeau voor elk kindje, een schoolbord, telramen, keukengerei, pannen, ballen en springtouwen. Na deze dag nemen wij afscheid van Alida en het personeel en gaan we de lange rit terug naar onze thuisbasis Nkoma beginnen. Dit is een lange rit over slechte wegen en we moeten er weer voor zorgen dat we voor het donker van de weg af zijn, na het donker wordt het erg gevaarlijk aangezien er geen verlichting is en ongelukken op de loer liggen. Morgen hebben we nog even tijd om het ziekenhuis in Nkoma te bezoeken en daar de laatste presentjes uit te delen, waarna we nog even snel de markt de hoofdstad Lilongwe bezoeken, voordat we de terugreis gaan inzetten.
Dit hele project was een enorme beleving! We zijn allemaal erg blij dit meegemaakt te hebben met elkaar. We hebben goed werk geleverd en hebben er op diverse locaties voor gezorgd dat er rustig geslapen kan worden zonder dat er angst is voor malaria muggen. Zeker voor de pas geborenen, de moeders en de zieken is dit heel belangrijk!
Tevens hebben we gezien dat jullie massaal dit project hebben gevolgd en daar willen we iedereen hartelijk voor bedanken. Het doet ons erg veel deugd te zien dat er zoveel views, berichten en delingen zijn gedaan op onze social media pagina. We hopen een nieuwe reis te mogen gaan maken om hetgeen we nu hebben gemeten te gaan monteren, later hier meer over. Bedankt iedereen!